In het vertellen wat er is, kijken we soms weg. Zal de ander begrijpen wat je zegt? Heb je de moed om jezelf onder ogen te zien. Te zijn bij wat er is.
Wat verwacht je? Wil iemand echt weten hoe het met je gaat? Wat je denkt, wat je voelt? Wat er is. Er zijn met een ander, begint met er zelf zijn. Durf je de moedige stap aan om daar te zijn, bij wat er is? Ook als je het nu zelf nog niet weet?
Ook al is dat juist zo moeilijk. Delen wat er is in het hier en nu. Het gaat er niet om dat we onze levensvragen goed kunnen verwoorden. Of dat we precies weten wat er is. Vertel maar, gaat over de moed om te binnen. Te beginnen bij wat er is, nu, bij jezelf.
Is er een verlangen, een onrust en ontevredenheid in je die je niet kunt benoemen? Wil je leren kijken naar oorsprong, zin en doel van je leven? Een herhalend en helend proces van zoeken, gevonden worden, vinden om daarin opnieuw en opnieuw dichterbij het Geheim van je leven te komen.
Leven is ook een voorbereiden op sterven. Wil je deze laatste fase van leven delen, om alleen of samen met de mensen die je lief zijn, er bewust zijn. Ruimte te geven aan wat er nu is. Ook als de dood dichterbij komt, is er leven.
Tragiek en verwondering wisselen elkaar af en lopen soms dwars door elkaar heen. In deze groep ga je onderweg in dialoog. In het delen van ervaringen wordt zichtbaar hoe fragiel, vluchtig, vergankelijk én kostbaar het leven is.